Hai 10 anos, nunha parte de Santiago de Compostela, había unha casa na que vivía un señor que tiña mais ou menos 67 anos e era inventor. O seu fallado estaba cheo de inventos, e a ningún lle dera uso. Tiña unha neta que se chamaba Candela, de 19 anos. A rapariga ía visitar ao seu avó todas as tardes, e dáballe as pastillas: a rapaza nunca entrara no fallado, porque o seu avó dicía que só había ratos e non era seguro, pois o chan era moi vello e se andabas encima del podía romper. A rapaza tampouco sabía que o seu avó era inventor, e era normal, porque é moi difícil de crer, el xubilarase había dous anos dun traballo que non tiña nada que ver con isto.
Unha tarde o avó non se
encontraba ben, Candela deulle unha pastilla, pero despois de unhas horas o avó
caeu ao chan. A rapariga chamou ao 112 e díxolles que apuraran, que seu avó
caera, que vivían na rúa da rosa, nunha casa vella, no número 14. En 10 minutos
a ambulancia xa estaba alí, e levárono ao hospital. Alí os médicos dixeron que
seguramente fora un mareo ou algo así e que se estaba ben, mañá o podía ir ver,
e que avisara aos demais familiares do que lle pasou. E tamén lle deron as
chaves que tiña.
Unha vez na casa, Candela
colleu o telefono e chamou a seu pai para contarlle o que pasara. El quedou moi
afectado, e díxolle que xa saía para alá. Cando colgou, Candela, como se
aburría soa, decidiu coller as chaves e empezar a probalas en todas as portas
que había alí, ata que unha coincidiu coa porta do faiado.
Candela conseguiu abrir e
subiu rapidamente. Cando chegou arriba das escaleiras había outra porta, que
estaba pechada, pero ningunha das chaves coincidían. No chan encontrou un papel
que tiña debuxada unha chave e debaixo poñía que a chave estaba escondida nalgunha
parte das escaleiras. Candela púxose a buscala e viu que unha das táboas estaba
máis ou menos rota, meteu a man con coidado, e despois de estar un rato movendo
a man colleu unha cousa pequena, sacouna para fora e... era a chave!
Moi contenta, púxoa na
porta e despechou. Pensou un pouco antes de entrar: “E se era algo que non
debería de ver? E se o seu avó se enfadaría moito con ela polo que ía a facer? Pero,
por outra parte, pensaba que ao mellor o avó quería que ela vira o que había
alí algunha vez... Candela abriu e... cando viu todo o que había alí dentro
empezou a facerse moitas preguntas: O seu avó e inventor? Estas máquinas
funcionan? Porque o avó non lle dixera nada?. Despois de facerse tantas preguntas
foi xunta dunha maquina na que podía entrar e leu o cartel: “SE QUERES
PROBAR ESTA MÁQUINA, POR FAVOR, FAINO CANDO ESTEA EU, QUE AÍNDA NON A PROBEI”.
Candela fixo caso, pero
cando estaba mirando a máquina, sen querer, deulle a un botón e a máquina
acendeu. Entón empezou a sentirse rara. Despois dun anaco viu unha imaxe na que
estaba falando co seu avó. Nese momento deuse de conta de que era unha máquina
para saber o que ía pasar!
Mentres tanto o seu pai
chegara. Cando ela escoitou o ruído baixou correndo e pechou a porta. Seu pai
fíxolle moitas preguntas, e mentres as contestaba, chegou un coche, e unha
señora traía ao seu avó. Así foi como Candela gardou o segredo e empezou a
axudar ao seu avó cos inventos.
Golfiny
Ningún comentario:
Publicar un comentario