A mochila falante

Conta unha lenda que hai unha mochila falante e... aí entro eu! Eu son a mochila que fala! E aínda que non a ides crer, esta é a miña historia: Unha mañá de setembro eu nacín, era unha nena que tiña o pelo marrón e os ollos azuis e estaba rindo todo o tempo, pero o importante e que era a filla da reina dun país que desapareceu hai moito tempo. Cando fixen o meu bautizo viñeron todas as persoas importantes verme, incluso o rei e a raíña doutro país que estaba moi pero que moi lonxe do noso. Pero no medio da festa apareceu unha muller cunha capa negra e o pelo branco, e coa súa maxia levoume.

Despois de 10 anos encerrada nunha cova chea de bichos encontrei un papel que poñía “Un plan de secuestro”. Nese momento viñéronme moitas ideas de quen sería a persoa secuestradora, incluso se era eu a persoa a secuestrar. Todas eran moi cribles, pero despois encontrei outro papel que poñía que ían secuestrar á filla da raíña e debaixo unha foto da nena que se parecía a min, mais abaixo poñía que a ían encerrar nunha cova sen poder saír e había escrito en grande “conseguido”. Cando acabei de ler deime conta que si ou si era eu esa persoa. Nese momento apareceu a muller que me secuestrara. Cando viu que tiña os papeis na man colleu o seu bastón e converteume en mochila, despois díxome que xa que descubrira que era filla da reina e onde vivía que me marchara e que non lle dixera a ninguén onde estivera estes dez anos.

A mochila, ou o que fora, marchou buscar a súa verdadeira casa e aos seus pais, que seguramente nestes dez anos a terían botado moito de menos e que a levarían buscando moito tempo. Despois dunha hora camiñando encontrei un cartel que poñía que desaparecera a filla da nena e que a persoa que a encontrara levaríase unha recompensa, estaba claro que esa nena era eu, pero o malo era que non poñía a dirección do castelo onde vivían o rei e a raíña, porque seguramente alguén arrancara o cartel e eu non puidera saber onde vivían. Pero, aínda así, seguramente alguén me encontraría e me levaría cos meus pais.

Entón, tiven unha ídea: facerme pasar por unha mochila normal e ir encima de alguén que me busque, pero este texto acaba aquí, espero que vos gustara a miña historia.

Así que se vos preguntades por que non acabo e miña historia. É porque despois disto non me acordo, xa que hai 47 que pasou! 

Golfiny